Niedziela Palmowa – Gloria, laus et honor Tibisit, Rex Christe… Serce i myśl wyrywają się do Archikatedry Świętego Jana, by stanąć na progu i doznać radości wspólnej modlitwy. – Trzeba jednak powstrzymać serce i myśl. Niech będą tu, gdzie Bóg pozwala więzić ciało. Nie chcę, Ojcze, nawet przez to dążenie najlepszych uczuć, być przeciwny woli Twojej. Pozwoliłeś zamknąć mnie wśród tych drutów, pozwoliłeś, by moja Katedra pozostała i dziś bez mojej służby. – Fiat voluntas Tua. Serce, wróć i nie przekraczaj granic murów, pozostań wierne Bogu, jak ciało jest uległe i spogląda tylko ku niebu, gdyż ono nie jest odrutowane.
Kard. Stefan Wyszyński, Zapiski więzienne,
Prudnik-Las, 03.04.1955 roku
„I napełnił się dom wonnością olejku”. – Czyn Marii w Betanii, przypominany przez Kościół w Wielki Poniedziałek, jest głęboki w swej perspektywie dziejowej. Maria z wdzięczności za życie brata, namaściła nogi Chrystusa i otarła je własnymi włosami. Wonność spłynęła nie tyle z alabastrowej urny, ile z duszy. Dom Betański – to obraz Kościoła. A wonność – to chwała Pańska, która wypełnia cały Dom Boży, cały Kościół. Woń serc wdzięcznych, oddanych Bogu, jest największą radością Boga. Broni Chrystus Marii przed Judaszem, tak jak Kościół bronić będzie sługi swoje przed gorszącymi się z życia oddanego Bogu.
Oddać Mu wszystko, nie tylko wonność życia, ale całą urodę życia, pochylić się do stóp Mistrza, niczego Mu nie żałować – to wonność napełniająca dom cały. To owoc wiekowej pracy Kościoła. Ta wonność do dziś dnia zadziwia wszystkich, którzy spokojnie patrzą na Kościół. Największą Jego chwałą jest to, że budzi dusze, rozsiewając wokół siebie wonność świętości i chwały Bożej. Świat płaci swoją powinność Bogu.
Otwórzmy Martyrologium, Mszał, Brewiarz, Historię Kościoła, roczniki hagiografii, pisma ascetyczne i mistyczne -odczujemy tę wonność. Czy można wobec niej pytać: Na cóż ta strata?
Kard. Stefan Wyszyński, Zapiski więzienne,
Prudnik-Las, 04.04.1955 roku
