W historii Polskiej Prowincji Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów MN czytamy, że pierwsi polscy misjonarze oblaci najpierw pracujący w Niemczech i Kanadzie: W 1920 roku przyjechali do kraju z myślą o założeniu Prowincji Polskiej. Początkowo zatrzymali się w Piekarach Śląskich, gdzie już wówczas istniało największe sanktuarium maryjne na Górnym Śląsku. Tutaj głosili kazania pątnicze, słuchali spowiedzi i pomagali okolicznym proboszczom, głosząc misje i rekolekcje. W czasie plebiscytu na Śląsku prowadzili akcję patriotyczno-religijną na rzecz Polski. W Piekarach oblaci zatrzymali się jednak na krótko. Niebawem wynajęli dom w Krotoszynie… / czytaj więcej >>>/
Dom zakonny w Krotoszynie (zdjęcie archiwalne tzw. Alumnatu)
Pomimo, że mieszczący się w tej miejscowości pierwszy klasztor istniał tylko w latach 1920-1922, po czym misjonarze oblaci opuścili Krotoszyn. To jednak okazuje się, że Krotoszyn ich nie opuszcza. Albowiem patronem ulicy, przy której w Warszawie mieści się oblacki dom zakonny, jest Marian (Melchior Antoni) Langiewicz, który – niespełna 100 lat wcześniej niż przybyli do tego miasteczka oblaci – urodził się 5 sierpnia 1827r. w Krotoszynie.
Kim był ten generał i dyktator powstania styczniowego? [1]
Uczył się w gimnazjum w Trzemesznie. Studiował prawo we Wrocławiu i Berlinie. Oficer artylerii armii pruskiej[2]. W 1860 brał udział w wyprawie Garibaldiego na Sycylię, gdzie odznaczył się męstwem i nieustępliwością. Był wykładowcą Polskiej Szkoły Wojskowej w Cuneo, gdzie stał się zajadłym przeciwnikiem Ludwika Mierosławskiego. Działał w organizacjach niepodległościowych we Włoszech. Był związany z politycznym ugrupowaniem „białych”.
Przed wybuchem powstania z ramienia Komitetu Centralnego Narodowego sprowadzał do Polski karabiny z Niemiec i Belgii. Od 1862 przygotowywał w ramach Komitetu Centralnego powstanie w Polsce. 9 stycznia 1863 mianowany przez Komitet Centralny pułkownikiem województwa sandomierskiego. Miał przeprowadzić koncentrację sił powstańczych w Górach Świętokrzyskich i na ich czele uderzyć na Warszawę. W styczniu 1863 przybył do obozu koło Wąchocka.
22 stycznia jego zgrupowanie przypuściło trzy zwycięskie ataki na siły rosyjskie w Jedlni, Bodzentynie i w Szydłowcu (gdzie uczestniczył osobiście), rozpoczynając kampanię, zwaną przez historyków kampanią Langiewicza. Mianowany dodatkowo naczelnikiem województwa krakowskiego. W obozie w klasztorze w Wąchocku zgromadził 1400 ludzi, formując z nich oddziały jazdy, piechoty i służb. Założył tam kancelarię sztabową, ambulans, drukarnię i fabryczkę broni. Rosjanie rozpoczęli za nim pościg, uderzając w kilku miejscach jednocześnie. 11 lutego pobił Rosjan w bitwie pod Słupią. 17 lutego został mianowany generałem, a o tej nominacji informował 12 numer czasopisma Ruch. Jego siły stale rosły. W Małogoszczu Langiewicz połączył swoje siły z oddziałem idącym z Mazowsza. Miał teraz ponad 2500 żołnierzy. Tu też wydał 24 lutego 1863 bitwę przeważającym liczebnie Rosjanom. Dzięki sprawnemu dowodzeniu wyrwał się z okrążenia prawie bez poważniejszych strat, tracąc 300 zabitych i 2 armaty.
Niechętny Ludwikowi Mierosławskiemu, co wykorzystali poznańscy i galicyjscy działacze stronnictwa „białych” i w marcu 1863 powołali go na dyktatora powstania, nadając mu stopień generała. 11 marca 1863 roku w dworku w Goszczy ogłosił się dyktatorem powstania. Tydzień później po bitwach pod Chrobrzem i Grochowiskami załamał się, opuścił teren walki, przeszedł 19 marca do Galicji.
Aresztowany tegoż dnia przez Austriaków, przez dwa lata był więziony w twierdzy Josephstadt. W 1865 uwolniony, przebywał na emigracji w Anglii i Szwajcarii. Później wyjechał do Turcji, gdzie był przedstawicielem fabryk Kruppa. Od 1867 służył w armii tureckiej jako Langie Bey, jednak bez sukcesów; żył w niedostatku i zapomnieniu. Zmarł w Konstantynopolu 10 maja 1887 roku. Został pochowany na cemntarzu Haydar Paşa (Haidar Pasza) w Stambule, nazywanym Brytyjskim Cmentarzem Wojennym. Wraz z generałem w grobowcu przez nią za życia ufundowanym spoczęła jego angielska żona Suzanne.
Zmarli powstańcy 1863 roku zostali odznaczeni przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego 21 stycznia 1933 roku Krzyżem Niepodległości z Mieczam. Natomiast 19 czerwca 1937 Minister Spraw Wojskowych nadał koszarom 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie imię Generała Mariana Langiewicza. W Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie znajduje się generalska szabla Mariana Langiewicza: angielska oficerska wz. 1857.
*****
[1] Powstanie styczniowe – polskie powstanie narodowe przeciwko Imperium Rosyjskiemu, ogłoszone Manifestem 22 stycznia wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy. Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i … / czytaj więcej >>> /
Źródła: pl.wikipedia.org i inne
red.
