Drodzy Bracia i Siostry!
W uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP Kościół daje przed nasze oczy dwa obrazy. Pierwszy z nich to obraz człowieka, który ucieka przed Bogiem (por. Rdz 3, 9-15), gdy słysz Jego głos, bo zgrzeszył, nie posłuchał Boga. Jednak Bóg poszukuje człowieka i chce z nim podejmować dialog.
Drugi obraz to Maryja zachowana od zmazy grzechu pierworodnego ze względu na Jezusa Chrystusa jako Matka Boga, która podejmuje dialog z Bogiem za pośrednictwem archanioła Gabriela (por. Łk 26-38). Nie ucieka przed Bogiem, przed odpowiedzialnością, ale swoim „fiat” podejmuje zadanie, jakie wyznacza Bóg.
Drodzy Bracia i Siostry!
Przeżywając uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, jako pokolenie Niewiasty, uświadamiamy sobie realizację obietnicy z księgi Rodzaju. Tłumaczy nam to dziś dość dokładnie św. Paweł (por. Ef 1, 3-6. 11-12).
Wskazuje, że Bóg każdego z nas chce napełnić błogosławieństwem duchowym w Jezusie Chrystusie, abyśmy nie uciekali przed Bogiem w naszych grzechach i słabościach, ale podejmowali z Bogiem dialog na wzór Maryi: ufni nie w ludzką moc, ale w moc Boga. Bóg daje zaś nam tę moc, abyśmy byli święci i nieskalani, bo z miłości przeznaczył nas dla siebie w Jezusie Chrystusie, Zbawicielu.
Drodzy Bracia i Siostry!
Często po ludzku lękamy się konsekwencji spotkania z Bogiem, ale On wciąż mówi do nas jak do Maryi „nie bój się znalazłeś/znalazłaś łaskę u Boga… zostałeś/zostałaś obdarowany/obdarowana łaską… moc Najwyższego okryję cię… Duch Święty zstąpi na ciebie…”.
Kiedy tym Bożym zapewnieniom zaufamy, to wtedy z ufnością jak Maryja powiemy: „niech mi się stanie według Twego słowa”. Wtedy Jezus będzie mógł prawdziwie narodzić się w nas i w nas przebywać, a my będziemy mieli moc, aby Jego samego i nadzieję jaką niesie dawać światu i ludziom, którzy nas otaczają. Amen.